To nie jest czas na skupianie się na własnych emocjach. To nie jest czas, by modlitwą czy deklaracjami wsparcia uciszać poczucie winy i uspokajać lęk.

Wojna na Ukrainie trwa od 8 lat. Świat i Europa niewiele w tym temacie zrobiły. Zawirowania ekonomiczne, gospodarcze, brak stabilności – to wszystko wzmaga się od lat. Podobnie jak od lat nie jest tajemnicą, jak ogromne środki Rosja wyłożyła na działania dezinformacyjne i wzmacnianie chaosu w mediach społecznościowych. To wszystko jest sysemem naczyń powiązanych.

Tak, nasze emocje są ważne.
Tak, nasz lęk i bezradność będą jeszcze większe.
Tak, do naszych oczu i uszu będą docierać różne pozornie uspokajające informacje, miłe dla oka i ucha, bo kojące trudne emocje.

Nie, nie wolno skupić się wyłącznie na własnych emocjach. A na pewno nie za długo.
Nie, lęk i bezradność nie mogą być wymówką do braku działania w kierunku sensownego wsparcia.
Nie, nie są wystarczające zachęty do tego, by być spokojnym, uśmiechać się, szerzyć miłość, modilć się i medytować w intencji pokoju.

Sytuacja na Ukrainie będzie coraz trudniejsza. To, czego potrzebujemy to dowiadywać się, jakiego realnego wsparcia potrzebują nasi sąsiedzi. Potrzebujemy wsparcia dla czterech milionów Ukraińców, którzy mieszkają w Polsce, a których rodziny zostały na Ukrainie i doświadczają namacalnie tego, co tam się dzieje.

Ta wojna nie jest TAM. Ta wojna jest TU, tuż za naszymi drzwiami. Gdy nad głową słyszysz ryk wojskowych samolotów, a za oknem dym po bombardowaniach niedalekich jednostek, gdy pod aptekami, sklepami spożywczymi i bankomatami rosną kolejki, słowa wsparcia i solidarności niewielką mają wartość.

Co możemy zrobić?

Uważać na przekazy prorosyjskie w sieci. Blokować i zgłaszać wszystko, co ma znamiona rosyjskiej propagandy. Uważać na cyberataki. Szukać i wspierać organizacje, które szykują miejsca dla ukraińśkich uchodźców, które przygotowują się do niesienia wsparcia humanitarnego (patrz komentarz pod postem). Rozmawiać ze znajomymi osobami z Ukrainy – tymi, które są na Ukrainie, ale też tymi, które mieszkają w Polsce. Pytać, jakiego REALNEGO wsparcia potrzebują. Wachlarz działań jest naprawdę szeroki. Mamy jak się zaangażować, nie musimy uciekać do działań pozorowanych.

Nazywam się Kasia Bogusz-Przybylska i jestem twórczynią Babskiego Tabu.

Wspieram kobiety w odzyskiwaniu odwagi, pewności siebie i poczucia własnej wartości. Przeprowadzę Cię przez proces wewnętrznej przemiany, dzięki któremu zmienisz frustrację w akceptację siebie, a wewnętrzny chaos w poczucie spokoju i spełnienia. Jako terapeutka i coach zadaję pytania, które pomogą Ci zaakceptować siebie i bez poczucia winy poczuć, że jesteś wystarczająca taka jaka jesteś, byś odzyskała odwagę do bycia po swojemu każdego dnia.

Moje motto: jesteś wystarczająca – taka jaka jesteś. Bądź po swojemu! 
<dowiedz się więcej o mnie>